وصیت عقدی اسـت که به موجـب آن موصـی (وصـیت کننده) نسبت به اموال یا دارایـی خود بـرای شخـص یا اشخاصی پس از مرگ خود تعیین تکلیف می نماید به شخصی که وصیت می کند، موصی و به کسی که به نفع او وصیت تملیکی شده است موصی له گفته می شود.

در قانون امور حسبی برای وصیت نامه قابل پذیرش در دادگاه ها سه شکل پیش بینی شده است که عبارتند از:

1- وصیت نامه خود نوشت
2- وصیت نامه رسمی
3- وصیت نامه سری

هر سندی که خارج از این سه شکل باشد به عنوان وصیت نامه پذیرفته نمی شود با وجود این هر گاه اشخاص ذینفع (ورثه) به وجود وصیت نامه اعتراف کنند، دادگاه آن را رد نمی کند. وصیت نامه باید کتبی باشد تا بتوان در دادگاه به آن استناد کرد. وصیت شفاهی پذیرفته نمی شود یعنی، با شهادت نمی توان وصیت را اثبات کرد.
 همین حالا در «وصیت ساز» عضو شوید و وصیت نامه خود را آنلاین و رایگان تنظیم کنید. برای شروع اینجا کلیک کنید.

شرایط صحت وصیت نامه
شرایط صحت وصیت نامه شامل شرایط مورد نیاز برای موصی (وصیت کننده) و شرایط موضوع وصیت است.

شرایط مربوط به موصی
وصیت کننده باید دارای پنج شرط باشد که عبارت از بلوغ، عقل، اختیار، رشد و عدم خودکشی است. در حقیقت وصیت کننده باید اهلیت داشته و مجاز به تصرف در اموال خود باشد بنابراین وصیت کودک، فرد دیوانه، مست و کسی که او را مجبور کرده باشند وصیت کند و محجوری که از تصرف در اموالش ممنوع است، صحیح نیست.

هرگاه فرد دست به خودکشی یا اعمالی بزند که باعث جراحت و از بین رفتن خود شود و بعد از آن وصیت کند در صورت فوت، وصیت باطل است و در صورتی که زنده بماند وصیت نافذ می باشد.

لازم به ذکر است که موصی می تواند در هر صورت از وصیت خود برگردد و وصیت دومی بعد از وصیت اول خود صادر کند در این صورت وصیت دوم مورد پذیرش است و به اجرا در می آید.

شرایط مربوط به موضوع وصیت

اموال وصیت شده نباید بیش از یک سوم کل اموال باشد بدهی ها، حقوق واجب الهی همچون خمس و زکات، مظالم و کفارات از اصل مال کم می شود؛ اگرچه فرد به آن وصیت نکرده باشد و شامل همه مال نیز بشود.

البته موصی می تواند تمامی اموال و دارایی هایش را برای بعد از فوت وصیت نماید، اما این ورثه هستند که باید وصیت بیشتر از ثلث را قبول نمایند. در واقع، زمانی که متوفی بیشتر از ثلث اموال خود را وصیت کرده باشد ورثه می توانند این وصیت را قبول یا رد کنند که این امر برای رعایت حقوق ورثه است.

اگر تعدادی از ورثه وصیت بیشتر از ثلث را رد کنند، ولی تعدادی از ورثه آن را قبول کنند، در این صورت مقدار بیش از ثلث فقط از سهم الارث کسانی که آن را پذیرفته اند، کسر خواهد شد.

در یک تقسیم بندی کلی وصیت به دو دسته تملیکی و عهدی به شرح ذیل طبقه بندی می شود:

وصیت تملیکی
گاهی شخص مال یا منفعتی از مال خویش را در وصیت نامه خود برای دیگری وصیت می کند، که به این نوع وصیت، وصیت تملیکی می گویند بر این اساس اموال شخص متوفی پس از فوتش، به تملک دیگری در می آید.

وصیت عهدی
گاهی شخص وصیت کننده از شخصی می خواهد تا عملی را برایش انجام دهد مثلاً وصیت می کند که بعد از مرگش بعضی از اموالش را وقف کند یا بدهی های وی را پرداخت کند این نوع وصیت در اصطلاح حقوقی وصیت عهدی خوانده می شود.

کسی که مجری انجام وصیت قرار می گیرد در زمان زنده بودن وصیت کننده می تواند با این وصیت مخالفت کند و نپذیرد، اما پس از مرگ وی، مجری باید به انجام آنچه که موضوع وصیت متوفی بوده عمل کند.

همان طور که در ابتدا گفته شد در قانون امور حسبی برای وصیت نامه قابل پذیرش در دادگاه ها سه شکل پیش بینی شده است که عبارتند از:

1- وصیت نامه خود نوشت
در وصیت خود نوشت، وصیت کننده باید تمام متن وصیت را به خط خود نوشته باشد تا در دادگاه اعتبار قانونی داشته باشد. به همین دلیل شخص بی سواد یا شخصی که به سبب فقدان بینایی، توانایی نوشتن ندارد نمی تواند وصیت خود نوشت تنظیم کند در نگارش چنین وصیت نامه ای امکان وکالت دادن به شخص دیگری وجود ندارد.

وصیت کننده حتماً باید تاریخ روز، ماه و سال را به خط خود در وصیت نامه درج کند تا چنانچه وصیت نامه های متعددی از او موجود بود، آخرین نسخه وصیت نامه مشخص باشد، زیرا فقط آخرین وصیت نامه وصیت کننده دارای اعتبار است.

وصیت نامه خود نوشت حتماً باید به امضاء وصیت کننده رسیده باشد مهر و اثر انگشت موصی جایگزین امضاء او نمی شود. تغییر هایی که بعد از امضاء وصیت نامه در آن داده می شود، در واقع وصیت نامه جدیدی است که باید مجدد امضاء شود و تاریخ در آن قید شود وگرنه اعتبار وصیت نامه خود نوشت را نخواهد داشت. امضاء وصیت نامه به طور معمول در پایان آن واقع می شود، ولی مانعی ندارد که امضاء در آغاز یا حتی در پاکت وصیت نامه درج شود البته مشروط بر اینکه احراز شود پاکت جزء وصیت نامه است.

وصیت نامه خود نوشت ساده ترین شکل وصیت نامه است و به موصی امکان می دهد که خود به طور پنهانی وصیت نامه اش را بنویسد و هیچ هزینه ای هم نپردازد. تنها خطر این است که وصیت نامه از بین برود یا در معرض تحریف قرار گیرد پس باید آن را در محلی محفوظ نگه داشت.

اعتبار وصیت نامه خود نوشت
وصیت نامه خود نوشت سند عادی است بنابراین وارثان و سایر اشخاص ذینفع می توانند در اصالت آن اظهار تردید کنند. یعنی می توانند بگویند که خط و امضاء منتسب به موصی نیست؛ در این صورت بر عهده موصی له (شخصی که به نفع او وصیت شده) است که انتساب وصیت نامه را به شخص موصی اثبات کند. در موردی که اصالت وصیت نامه محرز گردد، اما به درستی تاریخ آن اعتراض شود در این حالت کسی که ادعا دارد تاریخ وصیت نامه نادرست است و یا تحریف شده باید این موضوع را در دادگاه ثابت کند.

افرادی که وصیت نامه خودنوشت به آن ها سپرده شده می بایست بلافاصله بعد اطلاع از تاریخ فوت موصی وصیت نامه را به دادگاه محل وقوع ترکه (دارایی زمان فوت متوفی) ارایه نمایند.

2- وصیت نامه رسمی
وصیت نامه رسمی مانند سایر اسناد رسمی خواه با موضوع اموال منقول و خواه غیرمنقول، از اعتبار سند رسمی برای اجرا برخودار می باشد. اجرای وصیت نامه رسمی نیازی به رضایت وراث نداشته و وراث تنها می توانند نسبت به جعلی بودن آن اعتراض نمایند.

تنظیم وصیت نامه رسمی، مانند تنظیم سایر اسناد رسمی در دفتر اسناد رسمی خواهد بود؛ بنابراین وصیت نامه رسمی باید در دفتر اسناد رسمی تنظیم گردد و تابع تشریفات و مقررات اسناد رسمی است و اعتبار و رسمیت آن از وصیت نامه خود نوشت و سری بیشتر است. اگر کسی وصیت خود را به صورت رسمی تنظیم کند هیچ خدشه ای به آن وارد نیست.

با توجه به اعتبار وصیت نامه رسمی بی سوادان و کسانی که توانایی نوشتن ندارند می توانند با مراجعه به دفاتر اسناد رسمی برای خود وصیت نامه رسمی تنظیم کنند.

3- وصیت نامه سری
وصیت نامه سری برخلاف وصیت خود نوشت به خط هرکسی می تواند باشد، اما در نهایت حتماً باید به امضاء شخص وصیت کننده برسد و طبق قانون باید به اداره ثبت محل اقامت وصیت کننده یا در مکانی که آیین نامه وزارت دادگستری تعیین می کند به امانت سپرده شود. طبق قوانین امور حسبی، شخص بی سواد نمی تواند وصیت نامه سری تنظیم کند.

لازم به ذکر است که ضرورتی ندارد وصیت نامه سری به خط موصی باشد یا تاریخ داشته باشد بلکه کافی است که به امضاء او برسد مگر اینکه موصی قدرت تکلم و حرف زدن نداشته باشد که در این صورت طبق ماده 281 قانون امور حسبی باید تمام وصیت نامه را به خط خود بنویسد و امضاء کند و در حضور مسیول دفتر رسمی روی نوشته خود بنویسد که این برگ وصیت نامه او است در این صورت مسیول دفتر نیز باید روی پاکتی که وصیت نامه در آن است بنویسد که عبارت مزبور را موصی در حضور او نوشته است.

امضاء موصی مهم ترین رکن این نوع وصیت نامه است مهر و اثر انگشت نمی تواند جانشین امضاء شود. طبق ماده 75 قانون ثبت وصیت نامه سری باید لاک و مهر گردد و در لفافی پیچیده شود تا قابلیت امانت گذاردن را بیابد.

وصیت نامه سری در عمل کمتر دیده می شود، زیرا دارای تشریفات پیچیده ای است و عدم رعایت تشریفات تنظیم و امانت گذاردن باعث بی اعتباری وصیت نامه سری می شود. به همین جهت کسانی که مایلند وصیتشان پنهان بماند وصیت نامه خود نوشت را انتخاب می کنند و کسانی هم که می خواهند سند رسمی مصون از دسترسی داشته باشند، وصیت نامه رسمی را انتخاب می کنند.

نکاتی که باید در هنگام تنظیم وصیت نامه رعایت گردد:
1- آنچه وصیت می شود باید قابلیت نقل و انتقال و معامله داشته باشد، طبق این قاعده نمی توان اموال عمومی و موقوفات را مورد وصیت قرار داد. همچنین وصیت کردن برای موضوعاتی مثل مواد مخدر و مشروبات الکلی باطل است، زیرا چیزی که وصیت می شود بایستی منفعت عقلایی، مشروع و ارزش مادی داشته باشد.

2- وصیت کننده نمی تواند مال دیگری را حتی اگر با اجازه آن شخص باشد، موضوع وصیت قرار بدهد، زیرا وصیت کننده باید مالک آن چیزی باشد که وصیت می کند.

3- وصیت کننده نمی تواند وراث را از همه ارث محروم کند؛ شخص وصیت کننده نمی تواند تمام اموال خود را به یک نفر بدهد یا یک یا چند نفر از وراث خود را از ارث محروم کند و اگر چنین کاری انجام دهد وصیت نامه وی فقط تا ثلث اموالش صحیح و نافذ است؛ بنابراین هر شخص تا یک سوم اموال خویش را به هر نحوی که بخواهد می تواند وصیت کند و پس از فوت شخص، دو سوم دیگر اموال طبق قانون ارث، میان ورثه تقسیم می شود.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان [لینک]